Ik hou veel van dijken. De afbeelding is van een steendruk van Bernard van Lammeren. Het gedicht van Ruth van Rossum.
Zomernacht op de Ritselaarsdijk
Die nacht maakten we ons los van de families aan het water
en wandelden de hele dijk zo warm nog was het dat we trui
noch jas na dagen op de velden het geraas van de combines zwaar
de geuren van het oogsten stof ook in de lucht van koren bomen
om de boerenerven ritselden in zuchtjes wind die aarzelend
hun weg vervolgden eenden vlogen over vleugelklap en roep om
thuis te raken donkere contouren ons omringden in de verte
en dichtbij geluid van grote beestenlijven zich verliggend in hun
slapen vleugen koelte op ons pad soms in het donker plotse
scherpte in de neus bij het in teugen tot mij nemen van dit
groeien uren later bleken ouders zorgenmakend zouden we
maar nee mijn hoofd stond daarnaar niet ik was verbijsterd om
hoe ik de aarde leven voelde en mezelf daarin geborgen wist.
Een nachtelijke wandeling met alle zintuigen op scherp en volmaakt tevreden, bijna ongestoord. Ik vind het een gelukzalig gedicht. Je kan zelf de punten en komma’s zetten om zo je tempo te vinden. Het gedicht heeft alleen een omtrek, zoals een eiland of een polder. Toepasselijk, want het gedicht staat in de bundel Eilandranden (Uitgeverij Holland, 2006). Het maakt me nieuwsgierig naar die plek. Wellicht om er een keer zelf te gaan wandelen. Daarom zoek ik de Ritselaarsdijk op in de atlas.
De Ritselaarsdijk ligt dus in de Hoeksche Waard. Nederland telt ongeveer 4000 polders. Rond de 60 daarvan in de Hoeksche Waard. De genoemde bedijkt aan de zuidkant de polder het Munnikenland van Westmaas, bij de Binnenbedijkte Maas, dichtbij de Biesbosch. De Munnikenlandpolder is één van de enkele polders, overigens, die de Sint-Elisabethsvloed van 18 november 1421 overleefde.
Ik las het gedicht in de bundel IK BEN EEN BIJL waarin dichters uit de jaren nul gepresenteerd worden. Een heel aantal van hen is inmiddels succesvol. Die bundeling werd samengesteld door Erik Jan Harmens in het jaar 2009.