Het gedichtje van Pierre Kemp komt uit de reeks De incomplete luisteraar, uitgegeven door Van Oorschot in 1961.
En sourdine S.V.PL.
In die diepe octaven
vond ik een zwarte baard
Wat is de muziek vandaag behaard?
Hij lag er niet begraven.
Hij gloeide van hevig leven.
Dat heb ik de volle laag
in de breedte van de toetsenreeks gegeven.
Tot een vrouwenhand klopte op een ruit
van de deur: speel je toch zo niet uit
vandaag!!!
Zo’n gedichtje van Pierre Kemp maakt op mij een spontane ongedwongen indruk. Waarschijnlijk geschreven in de trein op weg naar zijn werk of naar huis, of zomaar op een willekeurige doordeweekse dag op een verloren uur en daarna, na het avondeten met vrouw en twee zoons, er nog even aan bijgevijld. Zomaar een huiselijk tafereeltje, waarbij Kemp piano zat te spelen en gegrepen werd door het stuk En Sourdine (rustig aan) van Claude Debussy of Gabriel Fauré, gecomponeerd op een liefdesgedicht van Paul Verlaine.
Pierre Kemp hield van de Franse klassieken. Hij had een piano in zijn huis staan en een grote collectie klassieke grammofoonplaten (zie zijn biografie, geschreven door Wiel Kusters). Tegen de intentie van het stuk, speelt hij het te weinig rustig en zijn vrouw klopt dan op de glazen schuifdeuren tussen voor- en achterkamer, zo stel ik mij zo voor, rustiger spelen s’il vous plait.
Hoe die zwarte baard te interpreteren? Waren het de zwarte toetsen – het moeilijke stuk is zwart van de voortekens, de kruizen en mollen voor alle octaven. Ze vormen a.h.w. de baard van de muzieksleutel die er vlak voor staat.
En dat op baard rijmende behaard, gaat dat niet alleen over die mol, die baard, maar klinkt daar ook al niet de vrouw in door? Hoe dan ook, hij wordt er niet door van de wijs gebracht.
Mijn gissingen naar baard en haar zijn misschien wat vergezocht, maar veel van de gedichtjes van Pierre Kemp hebben iets frivools en onverwachts met speelse rijmen. Of hij rommelt wat met het ritme en de versvoeten of wat vergezochte metaforen.
Intussen pakt hij wel een essentie uit zijn leven: de vrouw, zijn muze en verstoorster, die hem vergezelt bij de muziek en de kleur in zijn leven, in dit geval zwart.
