Mischa de Vreede (1936 – 2020) publiceerde haar eerste gedichtenbundel in 1959, getiteld Met huid en hand. Daaruit het volgende gedicht:
Groot slaaplied
Kom catelijne
mijn lieve kleine
mijn ik in het reine
kom bij me
gaan we terug
naar het ongeboren zijn
wees niet bang voor de slaap
ik blijf bij je
wees niet bang voor de nacht
want ik heb je nacht
wees niet bang voor het water
ik maakte het water
het water is goed
en het draagt je
het wordt weer als vroeger
ik voed je met mijn bloed
ik kleed je met mijn huid
binnen mijn heupen
bouw ik je huis
vanzelfsprekend
heb ik je lief als mezelf
zijn wij naakt voor elkaar
en kennen elkaars binnenkant
mijn naaste naaste
ik wil je sparen
zacht neem ik je mee
vaar met mij
in mijn binnenzee
door de nauwe ingang
van het leven
terug in de wijde
dood
Maria is enkele dagen geleden bevallen. Ze was zwanger geraakt na één keer vrijen met haar vriend. Ze had een blijde verwachting achter de rug, waarin ze genoot van haar kindje in haar buik. Ze voelde zich één met de foetus die ze in haar buik beschermde, haar bloed was haar bloed, ze deelden het en dat voelde zalig. Nu was het geboren en ze had haar net de borst gegeven. Nu ging het slapen en Maria zong een groot slaapliedje voor haar.
En dan slaapt Catelijne, naam van de dochter van Mischa, geboren in 1956, toen Mischa dus 20 jaar oud was, net als Maria toen.
Ik schrok aanvankelijk van het laatste woord in het gedicht, maar wat zou bedoeld zijn met wijde dood – een riskant woord? Een staat van vrede misschien, een onaardse rust, afgeschermd zoals in de moederschoot, een warme verbondenheid, een oase – niet een kindje dat dood is, maar slaapt. Het gaat misschien om een dood in een wijde betekenis, waaruit cyclisch het leven ontstaat, de wijde vredige slaap van Catelijne, haar net geboren dochter.
In een recensie schreef Jan Engelman (1900-1972) in De Tijd-Maasbode van zaterdag 24 oktober 1959 over het ritme in dit gedicht dat haar polsslag en ademhaling erin doorklinken.
Tot slot, ik wens iedereen in 2023 oases van vriendschap, rust en geluk, en tijd voor poëzie.
De afbeelding is van Pablo Picasso, moeder en kind, 1963